چو خود را در کنار خود کشیدم
به نور تو مقام خویش دیدم
درین دیر از نوای صبحگاهی
جهان عشق و مستی آفریدم
< درین عالم بهشت خرمی ...
به چشم من نگه آوردهٔ... >
