خنکن ملتی بر خود رسیده
ز درد جستجو نارمیده
درخش او ته این نیلگون چرخ
چو تیغی از میان بیرون کشیده
< چه خوش زد ترک ملاحی ...
به روی عقل و دل بگشا... >
