مرا داد این خرد پرور جنونی
نگاه مادر پاک اندرونی
ز مکتب چشم و دل نتوان گرفتن
که مکتب نیست جز سحر و فسونی
< خنکن ملتی کز وارداتش...
جهان را محکمی از امه... >
