به افرنگی بتان خود را سپردی
چه نامردانه درتبخانه مردی
خرد بیگانه دل سینه بی سوز
که از تاک یناکان می نخوردی
< نه هرکس خود گردهم خو...
مسلمان را همین عرفان... >
