Logo




 

غزل شمارهٔ ۴۰۲

ساقیا گه جام ده گه جام خور

گر به معنی پخته‌ای می خام خور

زر بده بستان می تلخ آنگهی

با بت شیرین سیم‌اندام خور

گردن محکم نداری پس که گفت

کز زبونی سیلی ایام خور

ترک نام و ننگ و صلح و جنگ گیر

توبه بشکن می‌ستان و جام خور

با فلک تندی مکن عطاروار

باده بستان لیک با آرام خور