هم درد توام مایهٔ درمان بودست
هم شوق توام زندگی جان بودست
تعظیم تو در دلم فراوان بودست
اما سگِ نفسم نه بفرمان بودست
< شمارهٔ ۱۰۲
شمارهٔ ۱۰۰ >
