گر تشنهٔ بحری به گهر ایمان دار
چون بحر شدی گهر میانِ جان دار
ور دریایی بجز کفی موج مزن
پس چون دریا، گوهرِ خود پنهان دار
< شمارهٔ ۵۸
شمارهٔ ۵۶ >
