گنجنما - اشعار شاعران ایرانی » عطار » مختارنامه » باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن

گر شادی تو معتبرم میآید

در جنب غمت مختصرم میآید

هر چند وصال درخورم میآید

اندوه فراق خوشترم میآید