گنجنما - اشعار شاعران ایرانی » عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق

تا زلف ترا به خونِ دل، رای افتاد

دل در سرِ زلفِ تو به صد جای افتاد

از بس که سرِ زلفِ تو کردند به خم

دیدم که سرِ زلفِ تو در پای افتاد