گنجنما - اشعار شاعران ایرانی » عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد

تا چند ز سودای تو در سوز و گداز

چون شمع آرم به روز شبهای دراز

تا کی ز تو بازمانم ای شمع طراز

مانندهٔ طفل تشنه از پستان باز