تن جز به هوای تو قدم مینزند
جان جز به ثنای تو قلم مینزند
بیچاره دلم که همچو شمعی همه شب
میسوزد و میگرید ودم مینزند
< شمارهٔ ۱۲
شمارهٔ ۱۰ >
