هرکه با آل پیمبر صاف نیست

کار او جز گمرهی و لاف نیست

ای برادر چند جوئی زرّ و مال

هست این مالت بدنیا خود وبال

رو تو گنج آخرت با دست آر

تا غنی باشی به پیش کردگار

أهل فضل و أهل دانش بر سرند

از میان خلق ایشان گوهرند

خود گرفته خواب غفلت جان تو

بهر دنیا رفته است ایمان تو

روز و شب باشی چو شیطان حیله گر

تا که وجه جامهٔ آری به بر

روزها گردی پی وجه حرام

تا کنی پر معده‌ات را از طعام

پس کنی فخر از لباست بر فقیر

خویش را سازی ز نعمت چون امیر

میکنی در دهر دستارت بزرگ

تا دهد دخلی ترا آن میر ترک

تا شوی با ظالمان همباز تو

باجفا پیشه شوی دمساز تو

روز و شب همچون سگ درّان شده

دردمند از جور تو گریان شده

چون غنی گردی شوی تو پر غرور

این چنین کس را نباشد خود حضور

مستمندان جمله از جورت کباب

دردمندان را دل از ظلمت خراب

رو گریز از ظلم ظالم مُلک ملک

تاز بحر ظلم آئی سوی فلک

رو تو ظالم را بخود اغیار دان

بعد از آن رومظهر عطّار خوان

رو تو از ظالم گریزان شو چو من

تا بیابی صحبت اهل سخن

تو خود از ظالم مدار امید نیک

روی ظالم خود سیه باشد چو دیگ

تا ترا باطور ظالم خو بود

کی ترا دنیا و دین نیکوبود

رو تو با زهّاد دین صحبت بدار

زآنکه ایشانند مقصود دیار

رو تو پندم بشنو از بهر خدا

چند چیزی کن قبول از من بیا

خود حضوری یابی از پهلوی او

دین ودنیا گرددت بیشک نکو

مست معنی باش و مست می مباش

شو ز ظالم دور و همچون وی مباش

می ز معنی جوی و جام می بنوش

وآنگهی میباش در معنی خموش

گر شوی تو مست از جام غرور

میشوی از رحمت حق دور دور

پاکبازانی که اندر ژنده‌اند

خود بصورت مرده ودل زنده‌اند

گرچه گریانند دایم آن همه

گشته‌اند ازعجب توخندان همه

قبله کردی مال دنیا را چنین

لیک غافل گشتهٔ از راه دین

گر همی خواهی که تو انسان شوی

در معانیّ خدا رهدان شوی

رو میازار و مکن دلها کباب

رو ببند از خویشتن تو راه خواب

تو کرم را ورد جان خویش کن

بعد از آن شرع نبی را پیش کن

تو کرم بر خویش واجب دان چو شاه

ورنه آن حالت برد شیطان ز راه

هست شیطان با تو همراه ای پسر

من تراکردم از این معنی خبر

هست با تو فعل بد تو بدمکن

زانکه بدباشد بدوزخ بی‌سخن

راه حق میرو تو همچون بایزید

زانکه او با جعفر صادق رسید

او مرید جعفر صادق بُده است

بر تمام علم دین حاذق بُده است

هر که او گنج معانی را بدید

جام عرفان اوز دست شه کشید

ای برادر راست گویم من بتو

غیر راه مرتضی نبود نکو

رو تو راه مصطفی را همچو من

دان ز راه او خدا را همچو من

دین آل او ز حقّ مطلق است

لیک هفتاد و دو مذهب ناحق است

حق یکی دان مذهب حق هم یکی

زین کلام من نیفتی در شکی

هرکه شک آرد خدا بیزار اوست

وآنکه یارم شد خدا غمخوار اوست

مرتضی اسرار احمد را شنید

غیر او اسرار حق برگو که دید

دید او از دید هر کس برتر است

ز آنکه احمد را چو جان او در براست

بود اوداماد و بن عمّ رسول

خارجی را نبود این معنی قبول

خارجی چشم خرد بر دوخته

او میان نار یزدان سوخته

خارجی شد در دو عالم رو سیاه

زآنکه در باطن ندارد حبّ شاه

خارجی گشته بسی خوار و حقیر

زآنکه او شد خارج از راه امیر

خارجی اندر جهان بی رو شده

او ندیده یار از آن هر سو شده

هر که او برگشت از راه امیر

خارجی باشد بدان تو ای فقیر

خارجین و ناصبین و قاسطین

جملگی باشند مردود و لعین

این سخن را یاد گیر و یاددار

تا بماند نام تو خود یادگار

ای برادر حال عالم نیک نیست

در درون او بجز یک دیک نیست