چو از دل عشق رفت آزار آید
چو گل رفت از گلستان خار آید
نمی بینی که چون پنهان شود مهر
شب تاریک اندوه بار آید
< رباعی شمارهٔ ۳۳
رباعی شمارهٔ ۳۱ >
