چه باشد زندگانی را بهایی
فسرده از نمی، خشک از هوایی
ز مطبخ سالها تا مستراحیم
مگر این زندگی یابد بقایی
< رباعی شمارهٔ ۵۴
رباعی شمارهٔ ۵۲ >
