بی یاد تو در تنم نفس پیکان باد
دل زنده باندهت چو تن بیجان باد
گر در تن من بهیج نوعی شادیست
الا به غمت پوست برو زندان باد
< رباعی شمارۀ ۴۶
رباعی شمارۀ ۴۴ >
