زین سان که فتاد هجر در راه ای دل
ترسم که نبری جان ز غمش آه ای دل
باری چو نهای غائب از آن ماه ای دل
عذر من مستمند میخواه ای دل
< رباعی شمارۀ ۱۱۸
رباعی شمارۀ ۱۱۶ >
