هر ناله که بر سر شتر میکردم
در پای شتر نثار دُر میکردم
هر چاه که کاروان تهی کرد ز آب
من باز به آب دیده پر میکردم
< رباعی شمارۀ ۱۲۶
رباعی شمارۀ ۱۲۴ >