تا گردش گردون فلک تابان است
بس عاقل بی هنر که سرگردان است
تو غره مشو ز شادی ای گر داری
در هر شادی هزار غم پنهان است
< رباعی شمارهٔ ۲۸
رباعی شمارهٔ ۲۶ >
