در هستی کون خویش، مردم ز آغاز
با خلق جهان و با جهان است انباز
وآنگه ز جهان و هر چه هست، اندر وی
آگه شود و همه به او گردد باز
< رباعی شمارهٔ ۹۷
رباعی شمارهٔ ۹۵ >