ای لطف تو دستگیر هر خود رایی
وی عفو تو پرده پوش هر رسوایی
بخشای بر آن بنده که اندر همه عمر
جز درگه تو هیچ ندارد جایی
< رباعی شمارهٔ ۱۸۹
رباعی شمارهٔ ۱۸۷ >
