شد دیدهٔ من سپید از وعدت
آخر چو نکو نکو نگه کردی
آخر بر مرثیهٔ پدر ما را
همچون ز بر درش سیه کردی
< شمارهٔ ۱۷۹ - از زبان...
شمارهٔ ۱۷۷ >
