اندوه تو دلشاد کند مرجان را
کفر تو دهد بار کمی ایمان را
دل راحت وصل تو مبیناد دمی
با درد تو گر طلب کند درمان را
< رباعی شمارهٔ ۱۱
رباعی شمارهٔ ۹ >
