عقلی که همیشه با روانی دمساز
دهری که به یک دید نهی کام فراز
بختی که نباشیم زمانی هم باز
جانی که چو بگسلی نپیوندی باز
< رباعی شمارهٔ ۲۰۵
رباعی شمارهٔ ۲۰۳ >
