ای برده دل من چو هزاران درویش
بی رحمیت آیین شد و بد عهدی کیش
تا کی گویی ترا نیازارم بیش
من طبع تو نیک دانم و طالع خویش
< رباعی شمارهٔ ۲۲۸
رباعی شمارهٔ ۲۲۶ >