آراست بهار کوی و دروازهٔ خویش
افگند به باغ و راغ آوازهٔ خویش
بنمای بهار را رخ تازهٔ خویش
تا بشناسد بهار اندازهٔ خویش
< رباعی شمارهٔ ۲۳۲
رباعی شمارهٔ ۲۳۰ >
