در خوابگه از دل شب آتش بیزم
چون خاکستر به روز ز آتش خیزم
هر گه که کند عشق تو آتش تیزم
چون شمع ز درد بر سر آتش ریزم
< رباعی شمارهٔ ۲۶۶
رباعی شمارهٔ ۲۶۴ >
