با ابر همیشه در عتابش بینم
جویندهٔ نور آفتابش بینم
گر مردمک دیدهٔ من نیست چرا
چون چشم گشایم اندر آبش بینم
< رباعی شمارهٔ ۲۸۴
رباعی شمارهٔ ۲۸۲ >
