خوش آن که ره عشق بتی پیماید
برخاک رهش روی ارادت ساید
یک سو نظرش که غیر پیدا نشود
دل در طرفی که یار کی میآید
< رباعی شمارهٔ ۳۸
رباعی شمارهٔ ۳۶ >
