آن شمع که دوش بود تب تا سحرش
صحت پی رفع تب در آمد ز درش
تب از بدنش راهگریزی میجست
فصاد جهاند از ره نیشترش
< رباعی شمارهٔ ۴۵
رباعی شمارهٔ ۴۳ >
