رخ به زلف سیاه می‌پوشد
طره زیر کلاه می‌پوشد
عارض او خلیفهٔ حسن است
از پی آن سیاه می‌پوشد
یوسفان را به چاه می‌فکند
وز جفا روی چاه می‌پوشد
بر در او ز های و هوی بتان
نالهٔ داد خواه می‌پوشد
آهوان را به سبزه می‌خواند
دام زیر گیاه می‌پوشد
حال خاقانی ارچه می‌داند
آب خود زیر کاه می‌پوشد
< غزل شمارهٔ ۱۶۷
غزل شمارهٔ ۱۶۵ >
