چو خاک سیه را دهی آب روشن
به سالی گلی بردهد بوستانت
منم خاک تو گر دهی آب لطفم
دهم صد گل شکر در یک زمانت
< شمارهٔ ۹۴
شمارهٔ ۹۲ - در بارهٔ... >
