در بزمگهی که مطربی کوس کند
بر تیر قضا تیر تو افسوس کند
رایات تو گر روی به بغداد نهد
دجله به در ریش زمین بوس کند
< رباعی شمارهٔ ۱۷۵
رباعی شمارهٔ ۱۷۳ >
