با دلبرم از زبان باد سحری
گل گفت نیایی به چمن درنگری
گفت آیم اگر تو جامه بر خود ندری
چون رنگ آری به خنده بیرون نبری
< رباعی شمارهٔ ۴۰۸
رباعی شمارهٔ ۴۰۶ >
