حسنی که تو، ای نگار، داری بردست
آن نقش چرا همی نگاری بردست؟
ساعد به سر آستین همی پوش، از آنک
تو میگیری سیاه کاری بردست
< رباعی شمارهٔ ۲۷
رباعی شمارهٔ ۲۵ >
