ای ماه، غمت جامهٔ دل در خون برد
نادیده ترا رخت دل ما چون برد؟
آن خال که بر گوشهٔ چشمست ترا
خال لب خوبان به زنخ بیرون برد
< رباعی شمارهٔ ۶۱
رباعی شمارهٔ ۵۹ >