ما پرتو جوهر روانیم و خرد
نی نی، که به ذات محض جانیم و خرد
چون مرگ آید فرشته گردیم و سروش
چون جسم برفت روح مانیم و خرد
< رباعی شمارهٔ ۶۴
رباعی شمارهٔ ۶۲ >
