آن زلف چو نافهٔ تتاری بنگر
و آن خط چو سبزهٔ بهاری بنگر
بر گرد دهان همچو انگشتریش
زنگی بچه را سواد کاری بنگر
< رباعی شمارهٔ ۱۰۳
رباعی شمارهٔ ۱۰۱ >
