در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من میدانی
در گردش خویش اگر مرا دست بدی
خود را برهاندمی ز سرگردانی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۳
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ >