صوفی به سماع دست از آن افشاند
تا آتش دل به حیلتی بنشاند
عاقل داند که دایه گهوارهٔ طفل
از بهر سکون طفل میجنباند
< رباعی شمارهٔ ۲۲۹
رباعی شمارهٔ ۲۲۷ >
