بخشای بر آنکه جز تو یارش نبود
جز خوردن اندوه تو کارش نبود
در عشق تو حالتیش باشد که دمی
هم با تو و هم بی تو قرارش نبود
< رباعی شمارهٔ ۲۸۱
رباعی شمارهٔ ۲۷۹ >
