از خاک درت رخت اقامت نبرم
وز دست غمت جان به سلامت نبرم
بردار نقاب از رخ و بنمای جمال
تا حسرت آن رخ به قیامت نبرم
< رباعی شمارهٔ ۴۴۷
رباعی شمارهٔ ۴۴۵ >
