قضا پیوسته در گوشم بواجه
که این درد دل تو بی علاجه
اگر گوهر به آبی خواهون نداری
همین این جون تو که بی رواجه
< دوبیتی شمارهٔ ۲۲۷...
دوبیتی شمارهٔ ۲۲۵... >
