Logo




 

غزل شمارهٔ ۱۵۰

به زبان خرد این نکته صریح است صریح

که نظر جز به رخ خوب قبیح است قبیح

مدعای دل عشاق بتان می‌فهمند

به اشارات نهانی ز عبارات صریح

آن که این حسن در اجزای وجود تو نهاد

معنی خاص ادا کرد به الفاظ فصیح

بر دل ریش چه شیرین نمکی می‌پاشید

در حدیث نمکین جنبش آن لعل ملیح

ما هلاکیم و نصیب دگران آب حیات

ما خرابیم و طبیب دگرانست مسیح

این که دل دیده شکست از تو درستست درست

این که بیمار تو گردیده صحیح است صحیح

محتشم کز تو به یک پیک نظر گشته هلاک

چشم حسرت به رخت دوخته چون صید ذبیح