Logo




 

غزل شمارهٔ ۳۴۹

منم از مهر به غم خوردنت ای یار حریص

تو غلط مهر به غمخواری اغیار حریص

باغ حسن تو نم از خون جگر می‌طلبد

گریزاریست مرا دیدهٔ خونبار حریص

ز آب و آیینه بجو صورت این سر که چراست

به تماشای جمالت در و دیوار حریص

مرض عشق من آن مایهٔ بد نامیها

کرده او را به هلاک دل بیمار حریص

خنده فرمای لب حسن که آن زاری ماست

یار را کرده به آزار دل زار حریص

زود جانها به بهای دهنش رفته که بود

جنس نایاب و محل تنگ و خریدار حریص

میتوان باخت ز بسیاری لطفش به رقیب

که حریص است به آزارم و بسیار حریص

نازکاین نوع شود سلسله جنبان هوس

به طلب چون نشود طبع طلبکار حریص

محتشم حرص تو ظاهر شده در دیدن او

که به خونت شده آن غمزهٔ خونخوار حریص