حافظ آن خود رو درخت باغ نظم
زد به تیغ کین عدویی بیخ او
بود بس قابل ولی شمشیر را
قابل شمشیر شد تاریخ او
< شمارهٔ ۹۷ - در شکایت...
شمارهٔ ۹۵ - وله ایضا... >
