افسوس که عمر خود تباهی کردیم
صد قافلهٔ گناه، راهی کردیم
در دفتر ما نماند یک نکته سفید
از بس به شب و روز سیاهی کردیم
< رباعی شمارهٔ ۵۸
رباعی شمارهٔ ۵۶ >
