خو کرده به خلوت، دل غم فرسایم
کوتاه شد از صحبت مردم، پایم
تا تنهایم، هم نفسم یاد کسی است
چون هم نفسم کسی شود، تنهایم
< رباعی شمارهٔ ۶۴
رباعی شمارهٔ ۶۲ >
