تا مهر توام در دل شوریده نشست
وافتاد مرا چشم بدان نرگس مست
این غم ز دلم نمینهد پای برون
وین اشگ ز دامنم نمیدارد دست
< رباعی شمارهٔ ۳
رباعی شمارهٔ ۱ >
