دریغ آن روزگار شادمانی
دریغ آن در تنم زندگانی
کجا رفت آنکه طبعم شادمان بود
امیدم حاصل و بختم جوان بود
< بخش ۳۰ - در خواب دید...
بخش ۲۸ - غزل همام >
