Logo




 

گزیدهٔ غزل ۳۱

سوختهٔ رخت اگر سوی چمن گذر کند

در دل خود گمان کند شعله گرم لاله را

تو ز پیاله می‌خوری من همه خون که دم به دم

حق لبم همی دهی از لب خود پیاله را